Η μαμά μου , μου είχε ζητήσει όταν ήμουν στην κοιλίτσα της να την αφήσω να τελειώσει τα ραντεβού της και να μην την πονέσω πολύ και ήξερε πως θα το κάνω γιατί από πριν με δει έλεγε πως θα είμαι το καλό και το ευγενικό της αγόρι. Έτσι λοιπόν έκανα και εγώ , τα ξημερώματα της 13 Ιουλίου δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα και καταλάθος της έδωσα μια δυνατή κλωτσιά και… ουπς έκανα την πρώτη μου ζημιά… της έσπασα τα νερά. Η μανούλα μου τότε άρχισε να πονάει λιγάκι αλλά το ξέρει πως δεν το ήθελα, βέβαια ο μπαμπάς μου δεν αγχώθηκε ιδιαίτερα γιατί δεν πίστευε ότι θα ήμουν τόσο γρήγορος οπότε αποφάσισε να φτιάξει ένα γρήγορο καφεδάκι γιατί πίστευε ότι θα ήταν μεγάλο το βράδυ. Όμως εγώ δεν μπορούσα να περιμένω λεπτό ήθελα τόσο πολύ να είμαι στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά που βγήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έτσι στις 4:15 π.μ φτάσαμε στο νοσοκομείο και εγώ γεννήθηκα 4:50π.μ και από τότε γίναμε αχώριστοι.